De golf van Biskaje ligt voor ons. Een groot en diep stuk water, berucht om z’n zware stormen, vooral in deze periode van het jaar. Sinterklaas is ons twee weken geleden voorgegaan en heeft het zonder kleerscheuren gehaald, hebben we gehoord. Het zou ons dan toch ook moeten lukken.

We varen al een paar dagen langs de Portugese kust omhoog en merken dat de oceaangolven toch echt een stuk hoger zijn dan die van de Middellandse Zee. Gelukkig zijn ze ook vele malen langer en rustig lopen ze onder het schip door.

Moeiteloos worden we 4-5 meter opgetild en zwaait het schip over de ene boeg met een forse helling. Vervolgens zakken we hetzelfde stuk weer naar beneden en begint de tocht naar een helling over de andere boeg. De forse golven komen van een depressie verder de oceaan op. De meeste wind is er wel uit, maar de golven ijlen een tijdlang na.

Hoewel het schip zich er prima doorheen laat sturen, wordt het leven aan boord wel een stukje oncomfortabeler. Je moet je nu echt bij elke stap goed vasthouden en het belang van alles zeevast zetten wordt goed duidelijk.

Met de laatste weerberichten die we nog binnenkrijgen via de internetverbinding vanaf de kust lijkt alles er goed uit te zien voor de komende dagen. Biskaje here we come!