Biskaje is ons goed gezind. De wind blijft tegen de verwachting in erg gunstig en hoewel we wel wat last hebben van golven die van een depressie verder op de oceaan komen, is de oversteek rustig. Het schip loopt soepel over de golven heen en we bewegen rustig van wacht naar wacht.

We hebben zelfs een dag volledig zon en beseffen dat dit waarschijnlijk de laatste zonnige, in ieder geval warme dag van deze reis zal zijn. Met elke graad toename op de noorderbreedte, daalt het aantal graden op de thermometer, is de verwachting, en dus is het best bijzonder om eind november op de Golf van Biskaje in je korte broek te kunnen rondlopen.

We twijfelen… maken we nu mooie, zonnige foto’s om het thuisfront lekker te maken? Dit maakt het natuurlijk extra lastig om straks thuis nog sterke verhalen op te hangen over de ontberingen van de oversteek. Ik kies voor het eerste, de verhalen daar verzin ik nog wel iets op…

Met het aftellen van de mijlen die ons nog resten naar Harlingen, bespreken we hoe lang het nog ongeveer zal duren voor we er zijn. Uiteraard is dat lastig in te schatten zonder accurate weersverwachting en met nog ruim 700 mijl te gaan. Reden om met z’n allen een gokje te wagen. Een poule is gauw gemaakt op een A4’tje en druk gespeculeer en gereken is wat volgt. Ik zet in op donderdag om half negen ’s avonds, waarbij ik rekening houd met ergens nog een korte stop. We zullen zien!

Na twee dagen varen bereiken we dan eindelijk het Kanaal. Nieuwe internetverbindingen kunnen worden opgezet en verse weerberichten stromen binnen. Die beloven harde tegenwind voor het Kanaal en doen onze kapitein besluiten om een extra stop van waarschijnlijk twee dagen te plannen. Daar gaat m’n kans op de poule winnen. Maar wel leuk! Ga ik toch dit jaar nog een van de Engelse Kanaaleilanden bezoeken!