Stille Oceaan-wind

vinvis grijze Patagonië Magelhaes zeezeilen Latijns-Amerika zonsondergang walvis

Om 8 uur ’s avonds gooien we de touwen los in Punta Arenas. Terwijl we wegvaren zet de zon de wolken en windveren in een lichtroze gloed. We hijsen de zeilen en koersen richting het zuidoosten.

Na 2 uur varen spotten we een soort fontein verderop in een baai. Drie grijze vinvissen zwemmen traag voor ons uit. Zo nu en dan spuiten ze een paar meter boven het water, bollen hun rug, steken de rugvin uit het water en verdwijnen met een sierlijke duik weer onder.

Een half uur lang volgen we de walvissen, dan keren ze om en verdwijnen met een paar slagen in de verte. Wij zetten de motor weer bij en varen verder door de Straat van Magelhaen.

Bij het begin van mijn wacht, om 12 uur ’s nachts, is het windstil. Op de oever is de laatste vuurtoren te zien. Voor die paar boten die hier langs varen, heeft men niet de moeite genomen om het vaarwater verderop nog te verlichten. Wanneer de wolken ook het licht van de maan afdekken, is het aarde nacht.

Het hoofdvaarwater buigt af naar het noordwesten, in een rechte lijn richting de Stille Oceaan. Wij willen naar het zuiden, door een smaller en beschutter kanaal. Maar voordat we daar in kunnen, moeten we het brede water doorkruisen waar de zeearm en het kanaal samenkomen. De wind en de stroom komen beide vanaf de Stille Oceaan (die doorgaans helemaal niet zo stil is) in onze richting.

Wanneer ik het roer overgeef aan gast Hub, staat er 22 knopen wind. “Het water wordt merkbaar woeliger”, geef ik hem mee en duik naar binnen om op te warmen. In de stuurhut werp ik opnieuw een blik op de windmeter: 34 knopen. Ik por de maat die op de bank zit en samen stormen we naar buiten om een rif in het grootzeil en de bezaan te zetten.

Minder dan twee uur geleden was het volkomen windstil, nu zaten we midden in een zware storm met een hevige zeegang en windstoten tot windkracht 8 (40 knp). Zo snel kan het gaan tussen de fjorden, waar de wind soms volledig afgedekt wordt door de bergen, soms gierend door de tunnels gaat die door diezelfde bergen gevormd worden.

DierendagPatagonië: Grote, koude voeten

Deel dit bericht