Dierendag

dolfijnen commerson Patagonië zeezeilen zee zeilen wildlife

Soms lijkt de oceaan zo dood als een pier. Er zitten natuurlijk talloze dieren in, maar er gaan dagen voorbij zonder dat we er ook maar één zien. De kans is groot dat dat komt doordat wij de helft van de tijd naar het kompas staan te staren en helemaal niet doorhebben dat er een blauwe vinvis, potvis of dolfijn voorbij komt.

Maar het lijkt deze reis wel alsof het aantal dieren dat we zien op zee evenredig is met het aantal gasten aan boord. Hoe meer gasten, hoe meer mensen die zo nu en dan om zich heen kijken en hoe meer wildlife wij spotten.

Vandaag zwemt een roedel dolfijnen zeker een half uur met ons mee. Als een leger kwamen ze aangezwommen en nu duiken en dansen ze rond het schip. Zelden zag ik zoveel dolfijnen die zo lang bij ons blijven en het schip als hun speelkameraad beschouwen.

Wanneer de dolfijnen vertrekken, komen er een paar libellen aanwaaien, samen met een zwerm vliegen. Waar ze vandaan komen, geen idee. We zitten mijlen ver van land.

Gast Chris slaat Darwin erop na. Ook die verbaasde zich in dit gebied over de vele insecten aan boord van de Beagle. ‘Het sneeuwde vlinders’, schrijft ie. Hij was hier nota bene op vrijwel dezelfde dag als wij, maar dan in 1833. Volgens Darwin is het Argentijnse platteland zó dor en droog dat de insecten door de wind de zee op geblazen worden.

En nu liften ze even met ons mee. De libellen die in de touwen hangen is een mooi gezicht; de vliegen in onze kombuis wat minder. Hopen dat het Argentijnse platteland snel wat meer begroeid raakt.

Rollende golvenStille Oceaan-wind

Deel dit bericht