’s Ochtends ben ik in, niet per se alle vroegte, maar toch rond half tien vertrokken naar Schiphol airport. Het plan is om via Milaan een overstap te maken naar Sardinië en daar via een korte busrit naar de haven van Cagliari te gaan. Nu had ik verder eigenlijk nog geen idee van de verdere plannen, anders dan dat ik … Lees verder
Met Darwin op zee
Vandaag precies 209 jaar geleden werd Charles Darwin geboren. Iets minder lang geleden (okt-dec. 2014) zeilden wij een deel van de inmiddels wereldberoemde route die Darwin ooit aflegde met het schip de Beagle: Vanaf de Kaap Verdische eilanden, over de Altantische Oceaan, naar Salvador de Bahía (Brazilië), via Montevideo, verder zuidwaards langs de kust van Argentinië, dwars door de Straat … Lees verder
Op jacht naar walvissen
We doen een rondje Pico. Pico is een van de grootste eilanden van de Azoren, genoemd naar de vulkaan die een groot deel van het eiland zwart heeft gekleurd. Maar het gaat ons niet om die vulkaan. Aan de zuidkant van Pico werd tot in 1984 (geen tikfout) op walvissen gejaagd. Tegenwoordig gelukkig niet meer, maar die walvissen zijn wel … Lees verder
Azoren: in the middle of …
Pak de atlas er maar bij. De Azoren, waar liggen die? Om precies te zijn: “in the middle of nowhere”. 739 mijl ten westen van Lissabon, 1264 mijl ten oosten van Amerika. Vaar je vanaf het eiland Faial pal naar het noorden, dan kom je als eerste Groenland tegen. Pal naar het zuiden stuit je na vele weken varen op … Lees verder
De ijskap van Antarctica
“Hier waar wij varen, is de ijskap het meest stabiel.” Dachten wij. Beter gezegd: dat dachten de wetenschappers en wij dachten dat het waar was. Kleine misvatting. Antarctica lijkt op een oliebol, met zo’n raar uitsteeksel aan één kant. Toevallig steekt dat precies richting het puntje van Vuurland. Onder water loopt de Andes natuurlijk gewoon door en verbindt zo Zuid-Amerika … Lees verder
The Pinguin Post Office op Antarctica
“Welcome to Port Lockroy, the most southern post office in the world.” De Britse Sarah staat ons bij de rotsen op te wachten wanneer we met onze zodiac aankomen bij Port Lockroy. Het deel van Antarctica waar wij rondstruinen wordt geclaimd door de Britten. Vandaar dat zij er een basis hebben. De Chilenen claimen ditzelfde stuk van Antarctica en ook … Lees verder
De gletsjer en de drempel
“Ik kneep ‘m wel een beetje”, bekent onze kapitein. “We hadden nog maar 1,8 meter onder de kiel. Op de terugweg moeten we iets meer west varen.” Zeker, zeg ik, maar de GPS-positie uit de pilot klopte wel. “Nou… “, sputtert hij. Je zat te ver naar het oosten, zeg ik. Ik gaf toch aan dat je meer naar bakboord … Lees verder
Ushuaia
Ushuaia: ‘el fin del mundo’ roepen ze hier trots. En inderdaad, hier houdt het wel een beetje op. Het is volop zomer, maar sneeuw, regen en harde wind wisselen elkaar af. Soms weet de zon er een minuut of 10 tussendoor te glippen, maar voordat je je capuchon afgezet hebt, regent het alweer. Nooit lang gelukkig. Daarna is het weer … Lees verder
Met een touwtje aan de boom
We zeilen tussen de eilanden van Patagonië. Mistflarden, donkergroene berghellingen, grijze rotsen. De wind is kil, de regen snijdt in je gezicht. Het is sprookjesachtig en unheimisch tegelijk. Eilanden doemen op uit de laaghangende bewolking en verdwijnen weer, kort nadat je er langs gevaren bent. Het meest bijzondere is misschien wel de gedachte dat dit gebied niet of nauwelijks veranderd … Lees verder
Patagonië: Grote, koude voeten
Waarom heet het in deze uithoek eigenlijk Patagonië? ‘Grootvoetigen’ betekent het en zoals veel namen is hij ontstaan uit een misverstand. Fernando Magelhaen zette hier op 21 oktober 1520 voet aan wal. Daar vond hij enorme voetstappen en concludeerde dat dit het land van de grootvoetigen moest zijn. Wat hij niet wist, is dat de oorspronkelijke bewoners, de Tehuelche-indianen, guanaco-huiden om … Lees verder
Stille Oceaan-wind
Om 8 uur ’s avonds gooien we de touwen los in Punta Arenas. Terwijl we wegvaren zet de zon de wolken en windveren in een lichtroze gloed. We hijsen de zeilen en koersen richting het zuidoosten. Na 2 uur varen spotten we een soort fontein verderop in een baai. Drie grijze vinvissen zwemmen traag voor ons uit. Zo nu en … Lees verder
Dierendag
Soms lijkt de oceaan zo dood als een pier. Er zitten natuurlijk talloze dieren in, maar er gaan dagen voorbij zonder dat we er ook maar één zien. De kans is groot dat dat komt doordat wij de helft van de tijd naar het kompas staan te staren en helemaal niet doorhebben dat er een blauwe vinvis, potvis of dolfijn … Lees verder