Onderweg op de Middellandse Zee zetten we af en toe wat zeil, maar het blijft een puzzel om de wind erin te houden. De wind blijft met ons spelen en houdt ons daardoor scherp. Dan weer moeten we wat afvallen en soms zelfs alles naar beneden halen, omdat we toch maar beter tegen de wind in kunnen motoren. We moeten tenslotte wel naar het westen\u2026<\/p>\n
Net als de wind wisselt ook het weer af, met heldere momenten en onweersbuien. De zee blijf nagenoeg leeg van andere schepen. Alhoewel het bizar blijft dat je dan toch midden op zee op ramkoers komt met een klein zeiljacht, terwijl er aan alle kanten een paar honderd mijl vrij water ligt. Het houdt je wacht in ieder geval wel interessant.<\/p>\n
Drie dagen later komt dan toch de kust van Ibiza op de kaarten. In een prachtig heldere nacht zien we het eerste licht van de toren noord in Ibiza. Een prachtige oefening van onze zeevaartschooldocent Eef Willems (bukken en rennen) kunnen we hierbij oefenen. Doordat de hoogte en het bereik van het licht op te zoeken, kunnen we vaststellen dat we de afstand tot en peiling van de vuurtoren kunnen gebruiken om onze positie te bepalen en in de kaart te zetten. Zonder gebruik van de GPS. Erg leuk.<\/p>\n
Beseffende dat dit alweer de laatste wacht is voor het eerste deel van de reis, kruip ik voldaan m\u2019n kooi in. Een paar uur later word ik wakker van een ratelende ankerketting. Ibiza we zijn er!<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"