De dieptemeter kan inmiddels weer een waarde weergeven, wat zo ongeveer betekend dat we niet meer op de Atlantische Oceaan zitten. Daar was de diepte meer dan 4000 meter en dat is niet meer te meten door de dieptemeter. Nu zitten we weer op een goede 250 meter. De oversteek van de Golf van Biskaje is hiermee definitief voltooid.<\/p>\n
Door de voorspelde hard tegenwind in het Kanaal hebben we koers gezet naar Guernsey. Mijn laatste nachtwacht is ingegaan en rustig zeilen we richting het eiland. In de verte zien we plots een zwak schijnsel dat af en toe aan is en dan weer weg.<\/p>\n
Nu ligt er in die richting inderdaad land met ook een vuurtoren, maar eigenlijk is dat nog te ver weg om te kunnen zien. Ook is het licht te onregelmatig om een vuurtoren te kunnen zijn. Waarschijnlijk een schip dus en niet al te groot.<\/p>\n
We kijken op de AIS, een systeem waarmee schepen informatie uitwisselen over onder andere koers, positie en snelheid, maar kunnen niets vinden en ook de radar geeft niet aan dat er iets is in die richting. We proberen dus maar door goed te kijken uit te vinden wat het kan zijn.<\/p>\n
Nu hebben we de afgelopen dagen een breed scala aan bizarre boordlichten gezien op vissersschepen, waarvan snel knipperende oranje zwaailampen het vreemdst waren, dus we kijken nergens meer van op. Maar vooralsnog kunnen we niet goed vaststellen of het nu om een rood of geel of iets van allebei gaat.<\/p>\n
Inmiddels hebben we een aantal keren een heel zwak bliepje gezien op de radar, op minder dan vier mijl. De peiling op de radar blijft al eventjes hetzelfde, maar de afstand wordt steeds kleiner. Tijd om iets te gaan doen dus.<\/p>\n
Stuurman Ali besluit dat we beter kunnen uitwijken en verlegt onze koers 30 graden bakboord. Een tijdje proberen we dit vol te houden, maar algauw blijkt dat we nu met dezelfde snelheid en richting varen als het vooralsnog ondefinieerbare object. Zo komen we er niet voorbij dus en daarbij varen we nu de verkeerde kant op. We proberen het daarom maar eens over de andere boeg.<\/p>\n
Nu blijkt gelukkig de peiling te veranderen en liggen we niet meer op aanvaringskoers. Wel zullen onze koersen elkaar dusdanig dicht kruisen, dat we met volle alertheid het schip blijven volgen op de radar en natuurlijk met de verrekijker.<\/p>\n
Het duurt een eeuwigheid voor ons gevoel, maar dan zien we eindelijk een groen licht naast het witte. We gaan dus goed langs het schip heen maar wel zo dichtbij dat we er ook maar eens een schijnwerper aan wagen. Nu zien we eindelijk pas dat het om een zeiljacht gaat.<\/p>\n
Voor mij is het een ontzettend goede leer om te ervaren dat je als klein jacht dus eigenlijk bijna niet te zien bent door een groot schip en dat je nog zo\u2019n goede radarreflector kan hebben, maar dat dit zeker geen garantie is dat je ook op het desbetreffende scherm tevoorschijn komt. Altijd met een AIS op pad dus, want hadden ze dit gehad, dan waren we er veel eerder achter gekomen waarmee we te maken hadden en hadden we dus ook veel makkelijker afstand kunnen houden.<\/p>\n
<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"