Terwijl in de zomer van 2018 half Friesland high is van de Blauwe Diesel (aangezwengeld door de Elfwegentocht), zit Marijn bij 30+ graden Celsius te sleutelen aan de cv-ketel. Die draait op de rode diesel die al ruim 10 jaar in onze tanks zit. Nog zo’n 500 liter zal erin zitten, een kwart van wat we aan boord kwijt kunnen.

500 liter diesel lijkt een leuk extraatje bij de aankoop, maar nu de cv ermee opgehouden is (en daarmee de warmwatervoorziening) omdat de diesel over datum is, en Marijn al een volle dag het hele cv-systeem inclusief -ketel aan het reviseren is, beginnen we te broeden op een plan om ervan af te komen. Want het bezinksel dat we aantreffen bij het aftappen van de diesel belooft niet veel goeds voor de kwaliteit van de rest van de voorraad.

Tijdens onze tocht van Urk naar Harlingen hoorden we de DAF-motor niet klagen, maar om nog zo’n stuk te varen met deze beschimmelde (?) brandstof is niet aanlokkelijk. Zeker niet nu de zeilen allemaal van boord zijn en in de opslag liggen.

Gelukkig hadden we een paar weken geleden al een vertegenwoordiger van de Friese Blauwe-Dieselleverancier bij ons aan boord (niet geheel toevallig mijn neef Mark). De gerecyclede, CO2-neutrale en biologisch afbreekbare diesel past natuurlijk naadloos bij onze wens om het schip met een elektro(hulp)motor en zonnepanelen uit te rusten, om op die manier zo duurzaam mogelijk te kunnen varen.

Dus bij onze eerstvolgende tankbeurt zullen we er 2000 liter fossielvrije Blauwe Diesel / Neste My in gooien. Nu nog een manier vinden om van die oude meuk af te komen. Misschien heeft neef Mark ook daar een oplossing voor.